A collection of decay on an industrial level. A place where asbestos, pealing paint and loneliness go hand in hand. A place where the light can go its way, a place where copper thieves dwell in the shade. A place to dwell without having knowledge about time. All you do is keep wondering what all this stuff was used for. Too many buttons and meters. But for those who are nosy…a real pleasure.

Hans van Vrouwerf is op jonge leeftijd al iemand die uitermate creatief bezig was. Al op zeer jonge leeftijd was hij altijd in de weer met potloden en stiften om een van zijn grootste jeugdhobbies te vervolmaken. Door op de Havo in zijn toenmalig vakkenpakket tekenen op te nemen breidde zijn kennis op jonge leeftijd enorm uit. Een uitermate grote interesse in geschiedenis en alles wat met kunst en cultuur van doen had, maakte van hem al op jonge leeftijd een uiterst creatief iemand. Door zijn Havo opleiding niet af te maken maar voor een opleiding te kiezen op het Grafisch Lyceum werd dit alleen maar groter. Deze opleiding werd eenvoudig doorlopen en zo geraakte Hans in het bedrijfsleven betrokken bij diverse banen als Vormgever van Flyers en ander divers huisstijl ontwerp werk. Dit kon Hans niet genoeg bieden en hij besloot verder te zoeken, waarna hij bijna 10 jaar werkte voor een Internationaal bedrijf. Een bedrijf waarvan hij vond dat zijn creativiteit werd afgestompt. In deze tijd werd al enorm veel gefotografeerd. Na deze periode moest het voor Hans dan toch gebeuren. Na een opleiding via Statief en diverse workshops ontwikkelde Hans zijn fotografie tot een ongekend hoog niveau. Met name zijn interesse voor vergane glorie en de verhalen er achter bleken hem enorm te intrigeren. Dus al snel was Hans te vinden in diverse verlaten panden door heel Europa.